نویسنده : یوسف دهقان
“هابیل و قابیل” نام دو فرزند از فرزندان حضرت آدم ابوالبشر است؛ نام این دو برادر در قرآن نیامده، بلکه با تعبیر “إبنی آدم” از آن دو یاد شده که خطاب به پیامبر اسلام می‌فرماید:
«وَاتْلُ عَلَیهِمْ نَبَأَابْنَی آدَمَ بِالْحَق»[۱]
«و داستان دو فرزند آدم را به حق بر آن‌ها بخوان»
اما در روایات نام آن‌ها بیان شده که نامشان، “هابیل و قابیل” بوده است.[۲]
داستان هابیل و قابیل در قرآن
ماجرای آن دو برادر فقط در آیات ۲۷ إلی ۳۱ سوره‌ی مبارکه‌ی مائده ذکر شده با بیان اینکه، وقتی حضرت آدم(ع) اولین پیامبر الهی، از طرف خدا مأمور شد که “هابیل” را به عنوان وصی و جانشین خود انتخاب کند، حسادت قابیل که ناشی از انتخاب هابیل به عنوان وصی آدم و إعطای اسم أعظم و اختصاصات نبوت به هابیل بود، او را به مخالفت با این دستور خدا برانگیخت و به این امر اعتراض کرد؛ چون توهّم شایستگی خود بر هابیل را داشت، اما خداوند جهت نشان دادن مقام و منزلت “هابیل” بر “قابیل”، دستور داد که برای خدا قربانی انجام دهند، قربانی هر کس پذیرفته شد، وصی حضرت آدم است؛ در نتیجه قربانی هابیل پذیرفته شد، اما قربانی قابیل مورد قبول واقع نشد و این امر موجب شد که قابیل دست به قتل برادر خود بزند.[۳]
