زندگی امروزی با فراز و نشیب خود روز به روز ما را به سمتی می کشاند که کم کم برای کسی جای شک باقی نمی گذارد که شیوه های پیش گرفته شده کارایی لازم را ندارد.
روزهایی را به خاطر داریم که در مقابل موج به راه افتاده در باره نمک و تصفیه آن ، هیچ نمک دانی ایمن از نمک دست کاری شده نبود و امروزه شاهد آن هستیم که کمتر کسی خود را از فشار خون در امان می بیند !
هجمه روز افزون فرهنگی نباید ما را از خود بی خود کند. ملتی که با فرهنگی غنی و پویا، بقیه فرهنگ ها را در خود هضم کرده و در فراز و فرود تاریخ هویت ایرانی و اسلامی خود را از دست نداده است، بار دیگر باید به پا خیزد و این بار پرچم سلامتی را در دنیا به اهتزاز در آورد.
عادات غذایی که در چند دهه اخیر به شدت دست خوش تغییرات قرار گرفته است شاهد یک خطای فنی بوده است.
آنچه ما به آن نیاز داریم به همان سادگی و شیوایی است که حضرت امیر علیه السلام در چند جمله کوتاه به امام حسن علیه السلام بیان داشته است. یکی از این فراز ها درباره خوب جویدن است.
حضرت علی علیه السلام در ضمن حدیثی که به بیان می دارند، توصیه هایی را بیان می کنند که ما را از طب بی نیاز می کند. یکی از این توصیه ها این است که می فرمایند : «غذا را خوب بجو !» [بحار الانوار ج ۵۹ ص ۲۶۷]
همین یک توصیه ساده که سرآغاز کار دستگاه گوارش است، راز های پیچیده ای را در خود مخفی دارد.
با تکه تکه شدن غذا به قطعات کوچک تر مقدار بزاق بیشتری با غذا مخلوط می شود و غذا یکی از مراحل هضم را پشت سر می گذارد.
تقسیم شدن غذا به قطعات کوچک تر باعث می شود کار معده کمتر شده و مشکلات کمتری به سراغ معده بیاید.
شیره های گوارشی با قطعات کوچک تر غذا بهتر ترکیب شده و بهره بیشتری از غذ به بدن می رسد.
اسلام که هم به جنبه های مادی و هم جنبه های معنوی اهمیت می دهد، با این توصیه مدت بیشتری ما را روی سفره نگه می دارد که خود باعث ایجاد نشاط جمعی و خانوادگی می کند.
و در آخر کار دفع که در بعضی موارد به معضل بزرگی تبدیل شده است با این روند، راحت تر انجام می پذیرد.
باور نکردنی است که این همه مشکلات در گروه چنین توصیه های ساده ای باشد که با رعایت نکردن آن ها شاید ضرر های جبران نا پذیری بر ما وارد شود.
اگر مقایسه کوچکی بین شیوه غذا خوردن ساندویچی فعلی، با سنت چند صد ساله ایرانی اسلامی خود داشته باشیم، اهیمت این توصیه برای ما بیش از پیش نمایان می شود.
