مسجد آیت الله میلانی

«ما شهادت را یک فوز عظیم می دانیم»
امام خمینی ( ره )

شهید : علی حقیقی بیرم آبادی

تاریخ تولد : ۱۳۴۰

تاریخ شهادت : ۱۸ مرداد ۱۳۶۲

شغل: بسیجی

تأهل: مجرد

یگان اعزامی: بسیج

عملیات و محل شهادت : مهران

محل دفن: صحن مطهر حرم رضوی

زندگینامه شهید

تاریخ ۲۰/۶/۱۳۴۰ در قریه بیرم آباد دیده به جهان گشود. نامش را علی گذاشتند. واقعا این نام چقدر برازنده او بود. در همان کودکی، شجاعت و صبر و استقامت و فداکاری و مردانگی و… به وضوح در او دیده می­شد. دوران تحصیلات ابتداییش را تا گلاس چهارم در ایستگاه­های خیام، سبزوار و کلاس پنجم را در مشهد در دبستان مطائی خواند و سپس دوره راهنمایی را در مدرسه راهنمایی ملکی آموخت و دوران دبیرستان را در مدرسه آقا مصطفی خمینی با موفقیت به اتمام رساند. در عین حال دوران خودسازی های معنوی را انجام می­داد. و سعی می­کرد خود را با دستورات و قوانین اسلامی بیشتر آشنا و منطبق کند. از زمانی که مردم غیور ما برای درهم شکستن ظلم ها و فسادها به پاخاستند تا پیروزی انقلاب اسلامی همیشه در تظاهرات شرکت می­کرد. و تنها و تنها در راه خدا قدم برمی­داشت. دوستان و خانواده خود را نیز به این کار تشویق می­کرد. از هر فرصتی استفاده می­کرد و در مساجد و هیآت به فعالیت مشغول بود. او از جمله شب زندخ دارانی بود که شب­ها تا صبح به پاسداری می­پرداخت. و در جاهای گوناگونی از جمله: مسجد میلانی، رادیو، تلویزیون، تربیت، در ناحیه یک کشیک می­داد. به دعای توسل و دعای کمیل و نماز جماعت و جمعه بسیار علاقه­مند بود و شرکت می­نمود. همیشه در برنامه های معنوی جبهه علاوه بر شرکت همکاری نیز می­کرد. در کمک رسانی به محرومان هیچ گاه اظهار خستگی نمی­کرد و تمام دلبستگی های دنیوی را از خود دور کرده بود.

او دوبار به جبهه رفت. بار اول یکبار و بار دوم سه ماه به طول انجامید.

او بسیار رئوف بردبار و پاکدامن و با شهامت بود. همیشه به همه کمک می­کرد. حق را می­پذیرفت و با باطل مبارزه می­کرد. بسیار ساده پوش بود بااینکه فرماندهی گروه مهندسین را برعهده داشت اما به همه می­گفت من در جبهه کاری نمی­کنم. به کتب درسی و غیر درسی علاقه داشت. سعی می­کرد فرد را با صحبتهای اصولی و منطقی آگاه سازد. بسیار به امام و یاران امام علاقه داشت اعمال خیر را دوست داشت و از اعمال شر دوری می­ورزید. و با بی حجابی و فساد به طور کلی مخالفت می­ورزید. در زمانی که کلاس پنجم می­رفت به مادرش گفته بود: می­خواهم کاری در راه رضای خدا کنم که نام من تا ابد زنده بماند.

بالاخره زمان انتظارش پایان رسید و عاشقانه مورخ ۱۸/۵/۱۳۶۲ به سوی معشوقش پرواز کرد.

سخنان شهید:

به خدا قسم کار برای خدا خستگی ندارد و یک کشش خاصی در انسان ایجاد می­کند به طوری که احساسا نزدیکی با خدا می­کند.

به خد ا قسم زندگی کفر آمیزی که در آن مبارزه علیه کفر نباشد و حاکمان جبار همچنان حاکم بر جامعه مسلمین باشند مرگ بهتر از زندگی می­باشد.

در شب عملیات حضور امام زمان عج آن فرمانده کل قوا و هدایت کننذه اصلی مبارزه شور غیر قابل وصفی را به رزمندگان می­دهد و آنچنان ترسی را در دل مزدوران می­اندازد که قدرت مقابله جدی را ندارند.

بارش شدید گلوله­های مزدوران بعثی یک لحظه قطع نمی­شود اما تو گوئی تکه­های سنگی هستند که از آسمان به زمین می­ریزد.

به هر رزمنئه­ای که نزدیک می­شوی احساس می­کنی که لبانش حرکت می­کند و وقتی دقت می­کنی می­بینی ذکر می­خواند، دعا می­خواند، قرآن می­خواند و با خدا رازونیاز می­کند و از امام زمان عج تقاضای پیروزی می­کند. باید دید تا درک آن آسان باشد.

زندگی جبهه­ای بسیار لذت بخش است چرا که روح معنویت در آن حاکم است.

براستی جبهه را باید دانشگاهی عظیم دانست دانشگاهی که انسان­های امروزی شدیدا به آن نیازمندند.

ما همه مسلم هستیم و خود را مسلمان می­دانیم. اما آیا واقعا ایمان آورده­ایم؟ و به روز جزا و قیامت معتقدیم؟ اگر چنین است پس چرا اینچنین دل به دنیا بسته­ایم؟ و آینده نزدیک را فراموش کرده­ایم؟ چرا مادیات را هذف قرار داده­ایم؟ و تمام تلاش ما در این مسیر است؟

هرکس ایمان بیشتری داشته­باشد صبرش نیز بیشتر خواهد شد.

یکی از دعاهای اصلی ما باید این باشد که مرگ ما شهادت در راه خدا باشد.

در جبهه انسان یاد می­گیرد چگونه به خدا ایمان بیاورد؟ و چگونه اعمال صالح را پیشه خود قرارا دهد؟ و آنجاست که مسئولیت سنگینتر می­شود و جنبه­ای دیگر از اسلام و مسئولیت شرعی بر دوش انسان است و آن سفارش به درستی و پایداری به دیگران است.خداوند توفیق دهد که در ردیف مومنان قرار گیریم و پس از آن هر زمان که خود صلاح دانست شهادت نصیبم گرداند.

وصیت نامه شهید:

بارالها تو شاهد باش که من برای تو و در راه تو قدم نهادم. خدایا و معبودا تو شاهد باش که من نه برای رسیدن به بهشت و به شوق نعمت­های بهشتی و نه برای فرار از دوزخ و ترس از عذاب تو، به تو و پیامبرانت قسم تلاش من در راهت به خاطر این است که تو لایق هستی که جان را دراهت ایثار کرد. خدایا من بنده خطاکاری هستم من نتوانستم از نعمت هایت آنطور که باید استفاده کنم.پروردگارا اقرار به گناهان بی­شمار می­کنم و معصیت­های فراوانی در این دنیا محضر تو مخرتکب شده­ام.

بارالها تو شاهد بودی که چه شبها و روزها وقتم را بیهوده سپری کرده­ام، دروغ­ها گفتم، غیبت­ها کردم، تهمت­ها زدم، سوء ظن داشتم و… چه گناهانی که از بیانشان شرم دارم. و خجالت می­کشم. از تو خجالت می­کشم. از شهدا خجالت می­کشم. از پیامبرانت خجالت می­کشم. از امامان خجالت می­کشم. از علما خجالت می­کشم. خدایا چه کنم کجا بروم؟ کدام ار دارم که به سویش بروم؟ و طلب بخشش کنم؟ الهی و ربی من لی غیرک. خدایا به جز تو چه کسی را دارم؟ تو را به پیامبر ص قسم تو را به علی ع قسم تو را به زهرا س قسم تورا به حسن مظلوم قسم تو را به حسین قسم تو را به تمام ائمه قسم تو را به مهدی قسم صدایم را بشنو و مرا دریاب. پروردگارا! خودت گفتی: ادعوانی استجب لکم. بخوانید مرا تااجابت کنم شمارا. امروز من مخلصانه صدایت می­زنم. و تو را می­خوانم و با تمام گناهانم انتظار بخشش از تو را دارم. و باز امید آمرزش… و امروز شوق پرواز سراسر وجودم را فراگرفته دیگر نمی­خواهم بیش از این از این قافله عقب بمانم می­خواهم به خیل شهدا بپیوندم. می­خواهم شاهد تاریخ باشم و می­خواهم به خدا نزدیکتر شوم.

توصیف جبهه از زبان شهید:

اینجا دیار عشق است. اینجا کوی عاشقان است. اینجا میعاد گاه عاشقان است. اینجا وعده گاه حزب الله با فرمانده کل قوا امام زمان عج است. اینجا جایی است که می­توان منجی عالم بشریت را دید. اینجا فرمان خمینی حاکم است. چگونه باید دل کندن از این دیار؟ و چرا باید جدا شویم؟ و کجا برویم که دست خدا این چنین بالای سرمان باشد؟ باید از این برزخ عروج کرد و به دیدار حسین شتافت، به دیدار علی­اکبر شتافت، به دیدار قاسم شتافت، به دیدار… شتافت. بگذارید این تن تشنه­ام در این سیلاب حقیقت سیراب شود و روح آزرده­ام آرامش یابد.

اگر نصرت پروردگار جهانیان نبود ما حتی یک لحظه هم قتدر به ادامه جنگ نبودیم و تنها اراده پروردگار است که یاری دهنده ماست ما درای چنین سلاح کوبنده­ای هستیم که آن­ها هرگز قادر به درک آن نیستند.

جنود الله همه پیروزند چه کشته شوند چه بکشند.